„Edmund Monsiel - Niezwykły artysta ze zwykłego Wożuczyna”

Taki tytuł nosi wystawa światowej sławy rysownika z Wożuczyna, którą można obejrzeć w Galerii BWA w Zamościu

w dniach 9.11.2012 do 28.11.2012, w godzinach pracy galerii.

Na wystawie zgromadzono 33 prace artysty, wykonane w latach 1920 - 1962, które pochodzą z Muzeum im. Jacka Malczewskiego

 w Radomiu, Muzeum Regionalnego im. J.Petera w Tomaszowie Lub. oraz Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Wystawę uzupełniają zdjęcia artysty z różnych okresów życia, plakaty z wystaw oraz publikacje, w tym archiwalne.

Wystawa zorganizowana z okazji 50. rocznicy śmierci artysty przez Galerię BWA oraz Stowarzyszenie Miłośników

Wożuczyna i Okolic.

Wernisaż wystawy odbędzie się 9 listopada 2012 r. o godz.15.00.

 O życiu i twórczości artysty opowie historyk sztuki Barbara Typek.
 

Edmund Monsiel urodził się 12 listopada 1897 r. w Wożuczynie, w rodzinie stolarzy. Właściwe jego nazwisko to Monsiol

( tak podpisywał się ojciec artysty na aktach urodzin kolejnych dzieci, a nazwisko przekręciła osoba sporządzająca akty urodzin

tak,że w księgach parafialnych występuje ono w trzech wersjach: Monsiol, Monsiel, Monssiel, na nagrobku Mikołaja zaś

widnieje Monssiol). Edmund, został ochrzczony jako Monsiel i był piątym z dziewięciorga dzieci Karoliny z Dutkowskich, urodzonej

w Wożuczynie i Mikołaja Monsiola, urodzonego w Oszczowie. Edmund dorastał w Wożuczynie. Tu ukończył cztery klasy szkoły powszechnej i stąd został oddany na wychowanie do organisty Władysława Chmielewskiego, do Dzierążni. Stamtąd wysłano go na nauki

do Chełma. Po trzech latach uczęszczania do Męskiego Seminarium Nauczycielskiego, Edmund z nieznanych powodów

przerwał naukę. Ale właśnie w Chełmie, a nie w Łaszczowie, powstały jego w pełni dojrzałe rysunki, w książce (o.G.Palau, Katolik.Uczynkiem i Prawdą, Kraków 1910), która towarzyszyła mu całe życie. W 1923 r. Edmund zamieszkał z rodzicami

w Łaszczowie, przy ul.3 Maja 11. Monsielowie mieli tam posesję z domem i ogrodem i prowadzili sklep spożywczo - papierniczy. Sklepem zajmował się głównie Edmund. Po towar jeździł najczęściej do Lwowa. Bywał też w Wożuczynie. Wojna zastała Edmunda

 w Łaszczowie. 25 grudnia 1942 r., był on świadkiem rozstrzelania mieszkańców Łaszczowa, między którymi był jego szwagier

Józef Wyrostkiewicz. Według dotychczasowych publikacji o Monsielu, to traumatyczne wydarzenie wyzwoliło w nim schizofrenię.

Późną wiosną 1943 r. Edmund opuścił Łaszczów i zamieszkał w Wożuczyn Cukrowni, u brata Kazimierza. Jednocześnie podjął

pracę jako wagowy, sezonowy inspektor buraczany i pracownik magazynu. Zmieniał miejsce zamieszkania, stale jednak był to Wożuczyn: u rodziny Dutkowskich, w opuszczonym domu młynarza, u Stefanii Kazańskiej i pod koniec życia u Pieprzowskich

na „Zastawiu”. Stale rysował, jednak jego rysunkami nikt się nie interesował. Edmund zmarł nagle 8 kwietnia 1962 r. w szpitalu,

w Tomaszowie Lub. Pochowany został na cmentarzu w Wożuczynie. Po jego śmierci rodzina odkryła ponad 500 rysunków, które wkrótce (kilka miesięcy po jego śmierci) okazały się sensacją na skalę krajową, a następnie światową.

Edmund Monsiel rysował od ok. 1920 r. Z tego roku znany jest najstarszy rysunek. Najwięcej rysunków powstało w latach

1943 - 1962. Rysował ołówkiem (czasami pojawia się kredka) na skrawkach papieru, tekturze, dokumentach z cukrowni,

okładkach książek. Rysunki są niewielkich rozmiarów, w większości datowane i sygnowane różnymi wersjami monogramu

artysty: „EM”. Zarówno rysunki sprzed wojny, te z okresu wojny, jak i powojenne charakteryzuje ten sam styl: wszechobecny

motyw głów, w większości z wąsami, a w śród nich inne elementy ikonograficzne, czasami wersety umoralniające, głównie poświęcone Bogu i życiu zgodnie z przykazaniami.

Niestety Edmund miał pecha. Nie znany jako artysta za życia, po śmierci został odkryty przez… lekarzy psychiatrów, którzy na podstawie analizy rysunków Edmunda okrzyknęli go schizofrenikiem i tak jest postrzegany do dzisiaj.

Prace Edmunda Monsiela zazwyczaj są prezentowane na wystawach artystów chorych psychicznie i wiszą obok obrazów

Van Gogha. Prawda jest taka, że niestety Edmund Monsiel, nie zaczął rysować pod wpływem traumatycznego wydarzenia

z czasów wojny. On rysował już przed wojną, a poziom i styl rysunków sprzed wojny, jak i tych późniejszych jest taki sam.

Traumatyczne wydarzenie z czasów wojny sprawiło, że zmienił na pewien czas sposób rysowania. Powstawały wówczas mało

 czytelne „maszkary”, „demony”, ale i zarazem realistyczne twarze Hitlera, Stalina, szwagra Wyrostkiewicza. Po otrząśnięciu

się z traumatycznych przeżyć, wrócił Monsiel do wypracowanego przed wojną własnego stylu z tysiącami wąsatych twarzy.

„Dziwne” dla oglądającego rysunki Monsiela wynikają z jego głębokiej religijności, patriotyzmu, próby ukazania zła. Do dziś żyjący mieszkańcy Wożuczyna, pamiętają go jak codziennie modlił się w domu i w kościele. Wożuczyński kościół był też inspiracją do części

jego rysunków. Również ważne wydarzenia z życia Wożuczyna, życia artysty, ale też i kraju a nawet świata, znalazły odbicie w jego pracach. Edmund żywo reagował, na to co się działo wokół niego, w kraju i w świecie. Reagował rysunkami… Jednym słowem rysunki Edmunda Monsiela są swoistą kroniką, przejawem nadmiernej religijności, ale i troski o losy kraju. Chorym psychicznie byłby Monsiel, wówczas, gdyby te rysunki o motywach religijnych i ukrytych treściach pokazał komukolwiek za życia, w czasach PRL-u i panującego

socrealizmu w sztuce!

Edmund Monsiel znany jest w całym świecie. Kolekcje jego rysunków posiadają galerie w: Montruil, Begles /Francja/, w Wielkiej Brytanii, w Lozannie /Szwajcaria/, w Jerozolimie /Izrael/, w Chicago /USA/. W Polsce znajduje się około 60 prac w: Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie, Muzeum im. J. Malczewskiego w Radomiu, Muzeum Regionalnym im. J.Petera w Tomaszowie Lub.

oraz w kolekcjach prywatnych. Negatywy jego prac posiada Instytut Sztuki PAN.

Wystawa w BWA w Zamościu jest drugą na Zamojszczyźnie, po wystawie zorganizowanej b.r. przez Stowarzyszenie Miłośników Wożuczyna i Okolic, w ramach realizacji projektu ”Niezwykłe miejsce, niezwykli ludzie”, programu ”Działaj lokalnie, w Izbie Regionalnej

w Wożuczynie.

Światowej sławy artysta, którego rysunki zaliczane do nurtu art - brut znajdują się w największych galeriach świata, nigdy nie miał wystawy po tej stronie Wisły, aż do 2010 r. Wówczas Galeria Gardzienice w Lublinie pokazała 16 rysunków Monsiela. Wystawa

w Wożuczynie i ta prezentowana w BWA są zatem pierwszymi na Zamojszczyźnie, w rodzinnych stronach artysty.

W bieżącym roku mija 50. rocznica śmierci Edmunda Monsiela. To doskonała okazja by upamiętnić tego niezwykłego twórcę,

ale może raczej by wreszcie go odkryć i zinterpretować jego twórczość na nowo.

Prezentowane na wystawie 33 prace pochodzą z Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, Muzeum Regionalnego

im. J.Petera w Tomaszowie Lub. oraz Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Wystawę uzupełniają zdjęcia artysty

z różnych okresów życia, plakaty z wystaw oraz publikacje, w tym archiwalne.

                                                                                                            Barbara Typek

                                                                                                            historyk sztuki

                                                                                                                 prezes Stowarzyszenia Miłośników Wożuczyna i Okolic

MOJE MIASTO DZIEDZICTWEM KULTURY - ZAMOŚĆ 2012

 POKONKURSOWA WYSTAWA PRAC DZIECI I MŁODZIEŻY

WYSTAWA ORGANIZOWANA W RAMACH OGÓLNOPOLSKICH OBCHODÓW

EUROPEJSKICH DNI DZIEDZICTWA 2012

P r o t o k ó ł

z posiedzenia jury konkursu „Moje miasto dziedzictwem kultury” - Zamość 2012

Komisja w składzie:

Jerzy Tyburski – art. plastyk

Włodzimierz  Filipski – art. plastyk

Stanisław Pasieczny – art. plastyk

stwierdza, że na tegoroczny konkurs napłynęło 237 prac z następujących szkół :

ZUS M.Vileca, Bardejov (Słowacja)

(nauczyciel -Jan Soltes, Martin Jesensky, H.Tomeckova, Iveta Lenkova )

Szkoła Podstawowa nr 3 w Tomaszowie Lub. (Marzena Klimaszewska)

Młodzieżowy Dom Kultury w Zamościu (Magdalena Cieplechowicz -Buczak, Małgorzata Magryta

Iwona Oleszczuk – Tytoń)

Gimnazjum nr 2 w Zamościu (Iwona Zawiślak)

Gimnazjum nr 3 w Zamościu (Krystyna Kopciowska)

Szkoła Podstawowa nr 3 w Zamościu (Krystyna Kopciowska , Maria Bojanowska ,Ewa Martyniuk

Marta Margol, Anna Stabińska)

Szkoła Podstawowa nr 9 w Zamościu (Iwona Oleszczuk -Tytoń )

Szkoła Podstawowa w Barchaczowie (Anna Grela, Joanna Sokołowska )

Szkoła Podstawowa nr 4 w Zamościu ( Agnieszka Hamerska)

Publiczne Gimnazjum w Rudniku (Justyna Malinowska)

Publiczne Gimnazjum w Średniem Dużem (Justyna Malinowska)

Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy w Zamościu (Ewa Kasprzyk)

Szkoła Podstawowa w Skierbieszowie (Irena Piekut )

Gimnazjum w Skierbieszowie (Dariusz Piekut)

Szkoła Podstawowa w Złojcu (Małgorzata Magryta )

Z uwagi na walory artystyczne jury postanowiło przyznać równorzędne wyróżnienia następującym uczestnikom konkursu;

Sylwia Mróz lat 14, Publiczne Gimnazjum w Rudniku

Katarzyna Kołcz lat 13, Publiczne Gimnazjum w Średniem Dużem

Krystian Ogonowski lat 12, Młodzieżowy Dom Kultury w Zamościu

Krzysztof Kiecana lat 12, Młodzieżowy Dom Kultury w Zamościu

Ewelina Stolarczyk lat 9, Młodzieżowy Dom Kultury w Zamościu

Karolina Łoś lat 13, Młodzieżowy Dom Kultury w Zamościu

Piotr Kwiecień lat 11, Szkoła Podstawowa nr 4 w Zamościu

Aleksandra Olborska lat 10, Szkoła Podstawowa nr 4 w Zamościu

Wojciech Kowalczyk lat 10, Szkoła Podstawowa nr 4 w Zamościu

Karolina Skuba lat 12, Szkoła Podstawowa w Złojcu

Laura Wyszyńska lat 8, Szkoła Podstawowa nr 3 w Zamościu

Alicja Jakubczak lat 8, Szkoła Podstawowa nr 3 w Zamościu

Matus Fornadel lat 16, ZUS M.Vileca, Bardejov, Słowacja

Zuzana Polackova lat 12, ZUS M.Vileca, Bardejov, Słowacja

Alena Cechova lat 13, ZUS M.Vileca, Bardejov, Słowacja

Justyna Proc, Patrycja Wszoła lat 14 (wspólnie), Gimnazjum nr 2 w Zamościu

Bartłomiej Rębisz, Monika Konarzewska lat 14 (wspólnie), Gimnazjum nr 2 w Zamościu

Zamość, 24.07.2012 r.

			fot.Janusz Zimon

„Świat poezji śpiewanej Marka Grechuty”

Wystawa odbywa się w ramach VI Zamojskiego Festiwalu Kultury.

W konkursie udział wzięli uczniowie szkół i ośrodków szkolno- wychowawczych Zamościa i regionu.

Spośród prac nadesłanych na konkurs, jury postanowiło przyznać nagrody i wyróżnienia

następującym uczestnikom konkursu;

I nagroda – Weronika Czochra lat 6, Dwujęzyczna Szkoła Podstawowa. Smart School w Zamościu

II nagroda - Dorota Barczuk , Warsztat Terapii Zajęciowej w Turkowicach

III nagroda – Małgorzata Radaj lat 17, Młodzieżowy Dom Kultury w Zamościu

wyróżnienia :

• Aleksandra Wytrykus lat 17, Młodzieżowy Dom Kultury w Zamościu

• Weronika Biesiaga lat 14, Gimnazjum nr 5 w Zamościu

• Łukasz Kazimierczuk, Warsztat Terapii Zajęciowej w Turkowicach

• Laura Wyszyńska lat 8, Szkoła Podstawowa nr 3 w Zamościu

• Luiza Podgórska lat 7, Szkoła Podstawowa nr 3 w Zamościu

• Katarzyna Strenciwilk lat 8, Szkoła Podstawowa nr 3 w Zamościu

                                                                                                                                                                                                                                             fot.Janusz Zimon

ustawiały się długie kolejki. Zawrotną karierę zrobił napisany trzydzieści lat wcześniej wiersz Który skrzywdziłeś, jego fragment znalazł się na gdańskim

pomniku ku czci stoczniowców poległych w grudniu 1970 roku. Tym sposobem elitarny poeta kolejny raz został pisarzem politycznym

(etykietka ta przylgnęła do niego po publikacji w 1953 roku historiozoficznego eseju Zniewolony umysł). Miłosz stał się niemal kolejnym narodowym wieszczem. Szybko się jednak okazało, że jest to poezja zbyt trudna, żeby zaistnieć w świadomości niewyrobionego czytelnika, którego gusta literackie

			fot Janusz Zimon

JERZY  KUBINA

ZAMOŚĆ - NEW YORK - ZAMOŚĆ

- MALARSTWO -

Pablo Picasso mawiał, że niektórzy malarze przekształcają słońce w żółtą plamę, ale są inni, którzy dzięki swojej sztuce i inteligencji

żółtą plamę zamieniają w słońce. Do tej grupy artystów o dużej wrażliwości i wielkim talencie należy z pewnością Jerzy Kubina.

Urodził się na zamojskiej Starówce, w kamienicy Linkowskiej.O rodzinnym mieście opowiada z wielką czułością,

urzeczony jego pięknem:

Bardzo je kocham, siedzi we mnie głęboko. Odwiedzam Zamość niemal co roku, i z przyjemnością obserwuję, jak się zmienia.

Jak z nędznych smrodliwych podwórek, zdewastowanych fasad Starego Rynku, wyrasta po nocy wspaniały kwiat – mówi

zafascynowany. Aż trudno uwierzyć, że zostało w tak cudowny sposób odrestaurowane.

Artysta tworzy i mieszka w Nowym Jorku (USA).

Był sponsorowany przez znanego konesera i znawcę sztuki współczesnej Henryka Lachmana, który przekazał mu w latach 1988-1992

salę balową Hotelu Hamilton, którego był właścicielem. W sali o powierzchni 6 tys. m² artysta stworzył szereg prac monumentalnych,

a także instalacji i działań performance.

Okres ten artysta wspomina jako jeden z najbardziej dynamicznych epizodów.Sala balowa, w której mieściło się studio Kubiny była

zupełnie zrujnowana.

Po pożarze z 1984 roku nie podniosła się z klęczek. Złote stiuki zwisały, tapeta odpadała płatami. Podłoga falowała. Na środku stał ogromny, zakurzony biały fortepian. Wszędzie kurz, popiół. W kątach jakieś stoły, koślawe krzesła, przetrącone meble.

Ale dla wrażliwego artysty to nieco odrealnione miejsce stanowiło źródło nieustającej inspiracji. Nie wspominając o mieszkańcach

hotelu. Widmowych postaciach żywcem wyjętych z gangsterskiego filmu.

Ważnym etapem twórczym był pobyt Artysty w Paryżu w latach 1990-1991. Był sponsorowanym i reprezentowanym przez francuską

Gallerię Louis XIV. Właścicielami galerii byli synowie Bernarda Steinitza, francuskiego milionera, wielkiej sławy antykwariusza, specjalizującego się w Ludwiku XIV.

Pobyt w Paryżu zaowocował wystawą indywidualną w Gallerii Louis XIV, a także serią prac wykonanych na miejscu w studiu artysty

 w Porte de Clignancourt.

Artysta wyznaje, że kreatywność jest jednym z najpiękniejszych przeżyć - a sztuka wyrazem niezwykłości gatunku ludzkiego:

W sztuce mamy do czynienia z działaniem abstrakcyjnym, które nie bazuje na jakichś konkretnych przesłaniach. Wszystko odbywa

 się w relacji, interreakcji z twoją psychiką, obojętnie czy malujesz obraz abstrakcyjny czy realistyczny, coś kreujesz, rozmawiasz

z sobą samym. Podczas malowania otwierają się inne przestrzenie. Wchodzisz w inną energię.

                To coś absolutnie niesamowitego.

                                    Weronika Kwiatkowska (fragmenty tekstu napisanego w Nowym Jorku 17.02.2012 roku)

			fot Janusz Zimon

„MASKA TEATRALNA” Zamość 2012.

Dnia 27.06.2012 r. (środa) o godz. 14.00

w Biurze Wystaw Artystycznych – Galerii Zamojskiej

odbędzie się podsumowanie konkursu i uroczyste otwarcie wystawy prac dzieci i młodzieży

„MASKA TEATRALNA” Zamość 2012.

Wystawa towarzyszyć będzie Zamojskiemu Latu Teatralnemu.

P r o t o k ó ł

z posiedzenia jury konkursu MASKA TEATRALNA 2012

Jury w składzie:

Jerzy Tyburski – art.plastyk , Włodzimierz Filipski- art.pl., Stanisław Pasieczny- art.pl.

Stwierdza, że na tegoroczny konkurs napłynęły 54 prace

ze szkół podstawowych, gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych Zamościa i regionu:

Szkoła Podstawowa nr 2 w Zamościu (nauczyciel -Czesław Kozak),

Szkoła Podstawowa nr 3 w Zamościu (Maria Bojanowska)

Szkoła Podstawowa nr 7 w Zamościu (Anna Gregorowicz),

Szkoła Podstawowa nr 8 w Zamościu (Agnieszka Frykowska)

Gimnazjum Powiatowe w Biłgoraju (Alina Dzido),

Gimnazjum nr 2 w Hrubieszowie (Agnieszka Ślażyńska),

Gimnazjum nr 2 w Zamościu (Iwona Zawiślak),

Gimnazjum nr 5 w Zamościu (Ewa Zygmunt),

Liceum Ogólnokształcące w Krasnobrodzie (Halina Gontarz).

Z uwagi na walory artystyczne jury postanowiło przyznać równorzędne nagrody

dla następujących uczestników konkursu:

Kacper Gałan lat 12 Szkoła Podstawowa nr 2 w Zamościu

Agata Sawicka lat 9 Szkoła Podstawowa nr 7 w Zamościu

Maja Piestrzeniewicz lat 15 Gimnazjum Powiatowe w Biłgoraju

Katarzyna Cios lat 15 Gimnazjum Powiatowe w Biłgoraju

Bartosz Szpakowski lat 15 Gimnazjum Powiatowe w Biłgoraju

Marek Kuźmiński lat 16 Gimnazjum nr 2 w Hrubieszowie

Martyna Lewkowicz lat 14 Gimnazjum nr 5 w Zamościu

Rafał Rybak lat 14 Gimnazjum nr 5 w Zamościu

Joanna Marczewska, Ewa Momot (wspólnie) lat 14 Gimnazjum nr 2 w Zamościu

Monika Piwko Liceum Ogólnokształcące w Krasnobrodzie

                                                                                                                                                                                                                                      fot. Janusz Zimon

Letni Przegląd Plastyki Zamojskiej

Miasto i jego twórcy.

45 lat zamojskiego Biura Wystaw Artystycznych

„Zamość należy to tej nielicznej grupy miast polskich o których istnieniu wiedzą w gruncie rzeczy niemal wszyscy Polacy (...).

W Zamościu i na Zamojszczyźnie przybywa artystów, kolejni absolwenci uczelni artystycznych widzą sens w uprawianiu sztuki

właśnie tutaj (…).

Obok twórców tutaj urodzonych, mających korzenie rodzinne z dziada pradziada na pięknej ziemi zamojskiej, pojawili się także

artyści z zupełnie innych części Polski, ale za to zauroczeni tym niepowtarzalnym fragmentem Polski (...).

Bo tak naprawdę siłą zamojskiego środowiska plastycznego są przede wszystkim ludzie, którzy je tworzą (...).

Od ich wrażliwości, pasji i zaangażowania zależy bowiem jaka będzie uprawiana przez nich sztuka, zarówno dzisiaj jak i jutro.

Każde otwarcie na nowe tendencje, próba dialogu z przedstawicielami innych środowisk, może tylko zaowocować powstaniem

 kolejnych, jeszcze ciekawszych, bardziej wartościowych dzieł sztuki (...).

Jaka zatem jest twórczość artystów zamojskich na początku drugiej dekady XXI wieku, gdy reprezentujące ich na zewnątrz

Biuro Wystaw Artystycznych obchodzi piękny jubileusz 45-lecia istnienia ?.Bez wątpienia jak wszędzie jest to twórczość

dalece zróżnicowana (…).

Środowisko zamojskich artystów powołało do życia Galerię Sztuki Współczesnej. Po latach funkcjonowania obu instytucji niezależnie,

w 2000 roku doszło do ich połączenia i powstania Biura Wystaw Artystycznych – Galerii Zamojskiej, na czele której stanął malarz,

a zarazem historyk sztuki Jerzy Tyburski. Biuro konsekwentnie kontynuuje wszystkie dobre elementy tradycji swoich dwóch

poprzedniczek, organizując regularnie nie tylko wystawy czasowe na których są pokazane zarówno najnowsze dokonania jak i przeglądy

w aspekcie historycznym, najwybitniejszych artystów z całej Polski ( w tym co zrozumiałe również ilustratorów), a także najważniejszych, najbardziej aktywnych twórczo artystów lokalnych, wydaje katalogi i ulotki na bardzo wysokim poziomie edytorskim, ale jest również stymulatorem działań o charakterze interdyscyplinarnym i integrującym .
Jubileusz 45-ciu lat istnienia Biura Wystaw Artystycznych – Galerii Zamojskiej, nastraja wyjątkowo optymistycznie i jest powodem

do uzasadnionej dumy (...)”.

                                                                                                                                      Lechosław Lameński

                                                                                                                                          Profesor Historii Sztuki – KUL

(cytaty pochodzą z tekstu zamieszczonego

w katalogu wystawy „Letni Przegląd Plastyki Zamojskiej”)

Uczestnicy wystawy :

 Tomasz Bełech, Monika Bielińska, Bogusław Bodes, Winicjusz Borowski, Joanna Brześcińska - Riccio,Elżbieta Gnyp, Bożenna Gomułka, Robert Gomułka,

Beata Grela, Elżbieta Hałasa, Zygmunt Jarmuł, Dorota Jasek, Mirosław Juszczak, Piotr Juszczak, Krystyna Kopciowska, Zofia Kosiorek-Poździk, Donat Kowalski,

Karolina Krajcarz, Maria Krenz, Dariusz Łukasik, Gabriela Łyko, Maria Małyszko-Jarzębicka, Patrycja Marczewska, Marzanna Mucha, Roman Mucha,

Urszula Olczyńska, Jacek Pasieczny, Stanisław Pasieczny, Anna Pieczykolan, Dariusz Piekut, Stanisław Pokryszka ,Stanisław Pyra-Piro, Marek Jan Rzeźniak,

Bartłomiej Sęczawa, Maciej Sęczawa, Joanna Słupska Marek Sołowiej, Waldemar Swatowski, Barbara Szeptuch, Henryk Szkutnik,Barbara Tchórzewska-Czaja,

Marek Antoni Terlecki, Jerzy Tyburski, Piotr Tymochowicz, Sylwia Woźniak-Sęczawa

fot. Janusz Zimon

fot Janusz Zimon

 

			fot.Janusz Zimon

Noc Muzeów i Galerii

Szkoła Podstawowa nr3 w Zamościu,
Liceum Plastyczne im.Bernarda Morando

i BWA Galeria Zamojska,
zapraszają do wspólnych obchodów Międzynarodowej Nocy Muzeów,
dnia 18 maja o godz.19.00

w siedzibach BWA Galerii Zamojskiej

i Liceum Plastycznego.

fot. Janusz Zimon

ROBERT GOMUŁKA

SIEDEM ELEMENTÓW

-odsłona pierwsza-
 

Urodzony w 1956 r. w Zamościu. Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu. Studia w Instytucie Wychowania

 Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom w pracowni malarstwa doc. Ryszarda Lisa w 1981 r.

Twórczość w dziedzinie malarstwa, rysunku i grafiki.

Organizuje interdyscyplinarne działania artystyczne z pogranicza teatru, plastyki i muzyki. Od 1981 r. zajmuje się edukacją plastyczną

 dziećmi i młodzieży

.Autor wielu wystaw indywidualnych, uczestnik wystaw zbiorowych.

„Nieskończoność to ojczyzna bez granic”
 

Prawdziwym skarbem sztuki jest jej duchowość z tej sentencji wynika istota tajemnicy, która zawsze mnie pociągała. Próbuję określić

jej charakter i nadać jej kształt w wizji plastycznej.Aby to założenie stało się czytelne i klarowne określiłem tajemnicę rzeczywistości dokonując podziału jej na 7 obszarów energetycznych – 7 elementów, które są treścią mojej sztuki.

7 elementów to 4 żywioły i woda, ogień, ziemia, powietrze oraz 3 elementy nierozerwalnie ze sobą powiązane

(światło, czas, przestrzeń).Aby zrozumieć charakter tych elementów i ich naturę, wymaga to ode mnie ogromnej koncentracji i zaangażowania, doskonalenia warsztatu artystycznego, poszerzenia horyzontów intelektualno - duchowych.

Przy tworzeniu towarzyszy mi nieodparta, całą mocą uświadomiona chęć wyrażania tajemnicy istnienia w której jesteśmy zanurzeni.

W obrazach buduję nastrój poprzez wielopłaszczyznowe ukazanie struktury i konstrukcji rzeczywistości: I płaszczyzna – czysto

estetyczna i zmysłowa, II płaszczyzna – problemowa, która określa dramaturgię, III płaszczyzna – metafizyczna, czyli synteza
i uogólnione spojrzenie na byt, IV płaszczyzna – określająca światło wewnętrzne i naturę duchową obrazu.

Do zrozumienia mojej techniki malarskiej używam pojęcia „kwantylizm”, które najpełniej odzwierciedla charakter i strukturę

technicznych aspektów mojego malarstwa.Termin zapożyczyłem z historycznych, naukowych i artystycznych uwarunkowań XX w.

Kwant – nośnik energii promieniowania elektromagnetycznego. Kwantowy charakter światła i barwy, która jest jego pochodną

odnosi się do dualistycznej ( korpuskularno-falowej) natury promieniowania elektromagnetycznego.

Doświadczenia naukowe i estetyczne przekładam i filtruję na moje płótna, spontaniczne akcentując jednocześnie rytm, pulsację

i dynamizm kwantów – nośników kolorystycznych.

Poszczególne obszary kolorystyczne rozwijam na „powierzchni płótna” w sposób sekwencyjny i synchroniczny. Podczas tego procesu ujawniają się, „przeciwieństwa”, które wzmacniają się nawzajem potęgując dramaturgię i dynamikę kompozycji pewien rodzaj muzyki,

w tym przypadku – muzyki elektronicznej przenosi charakterystyczną, swoistą energię na którą jestem wrażliwy. Energia ta wyostrza

moja wizję. Towarzyszy mi przy tworzeniu.

                                                                                                                                        Robert Gomułka

			fot.Janusz Zimon

fot Janusz Zimon

Tomasz Łączyński

SZTUKA-SZKŁO

Wystawa - „Ballady i romanse”

„Porządkowałem książki i otworzyłem Mickiewicza przypadkiem. Czytając, nagle zrozumiałem aktualność tych wierszy.

Fascynację mistrza : i kobietami i magią i okultyzmem ...

Jest w tych strofkach coś z nastroju dzisiejszej powieści gotyckiej. Są sceny jakby z książki „Władca Pierścieni”, jest atmosfera z filmów

grozy. Wiersze nadzwyczaj „dzisiejsze”, choć napisane sto dziewięćdziesiąt kilka lat temu.Kolejne ballady i kolejne czytania. Zwracam uwagę

na niektóre zdania i niespodziewanie widzę , jak te układają się w ciąg ilustracji . Szklanych ilustracji.

Szkło „mroczne”, może poza „Pierwiosnkiem”, który „błysnął ze złotych obsłonek”.„Pani Twardowska” i pojawiający się tu diabeł wcale nie tak zabawny jak pamiętam z dzieciństwa. Czuję strach Mickiewicza, który chce wizję, spotkania z diabłem, jowialnymi historyjkami „oswoić”.

„Tukaj” dziwny traktat o konsekwencjach samotności.Wreszcie ostatnia ballada „Dudarz”. Starzec gra na dudach i śpiewa swoją smętna balladę, kątem oka obserwując jak dziewczyna uwodzi młodzieńca … i młodzieniec przyjął wianek i „już ich nie widać za wioską”.

Zdecydowałem się zrobić te szklane ilustracje.”

                                                                                                                                                                                       Tomasz Łączyński

www.sztuka-szklo.art.pl

www.kroplaswiatla.pl

Ważniejsze wystawy indywidualne :

1976 - „Tkanina”, pokaz pac, Dziekanka, Warszawa

1993 - „Kobieta ulotna”, instalacja, Bank Śląski, Warszawa

1995 - „Slams witrażowy”, instalacja, Instytut Polski, Praga

1997 - „Wizerunek, miejsce kultu, kamienie”, instalacja, Galeria Działań, Warszawa

2005 - „Ekskluzywnie i przejrzyście”, pokaz szkieł zaprojektowanych, Galeria Designe, Wrocław

2005 - „Zbadałem mur od marzeń strony”, szklane rzeźby, Galeria Bram, Dania

2009 - „Nell' abisso ballo” (Tańczę w otchłani), prywatny pokaz szkieł, Via Morigi, Mediolan

2009 - „Pewna żydowska dziewczyna przyniosła nam zbawienie świata - Podpalona

stodoła spłonęła”, instalacja, Ogród Galerii Sztuka-Szkło, Warszawa, wspólnie z Witoldem Czopowikiem

2009 - „Dwanaście plemion Izraela”, Synagoga Nożyków, Warszawa

2010 - „Kobiety i drzewa”, wspólnie z Beatą Stankiewicz, Galeria Sztuki-Szkło, Warszawa

2010 - „Nie wiem gdzie rośnie las kasztanowców”, Centrum Promocji Kultury, Warszawa

2011 - „Pamięć mimowolna. Zważcie tak już jest, głowa sama myśli”, Galeria Sztuka-Szkło, Warszawa

2011 - „L'Arbre magique de l'Europe – il etait une fois ...” „Magiczne drzewo Europy –
zdarzyło się pewnego razu”, Galeria Art et Miss, Paryż

Ważniejsze wystawy zbiorowe

1984 - „Armia Krajowa w sztuce”, wystawa po konkursowa, Londyn

1987 - „Sztuka Niepokornych”, Kongres Polonii Kanadyjskiej, Kanada

1992 - „Dekada sztuki”, ASP, Warszawa

2000 - Syndrom milenijnego przełomu”, ZPAP, Warszawa

2004 - „Sztuka włókna – europejskie ślady”, ZPAP, Warszawa

2004 - „A la Recherche de la Lumiere”, rzeźba szklana, Bourg-la-Reine, Francja

2005 - „Lumen, Lumen – europejskie ślady”, Klasztor oo Dominikanów i Muzeum. Czartoryskich, Kraków

2006 - „D' une matiere l' autre”, wystawa trzech rzeźbiarzy Claude Abeille, Tomasz Łączyński i Christan Renonciat.Galeria Artrium, Genewa (Szwajcaria)

2009 - „Transeparences”, szkło czterech krajów : Polska, Francja, Węgry, Słowacja, Galeria Centr d'animation Le Point de Jour, Paryż (Francja)

2009 - „Joseph Czapski vers soi et vers le monde”, Józef Czapski, Jacek Sienicki, Stanisław Rodziński, Tomasz Łączyński, Galeria Artplexus Richarda Aeshlimana, Chaxbres (Szwajcaria)

			fot.Janusz Zimon

Swava Launay (Francja)

-tkanina artystyczna-

 za pomocą maszyny gęstym ściegiem. Artystka wykonuje tkaniny naścienne, o różnorodnej tematyce: sceny rodzajowe, historyczne, biblijne, metafizyczne, postacie, mitologiczne, zwierzęce, kwiatowe, wspomnienia z podróży, motywy morskie, krajobrazy, widoki miast, motyw ogrodu,

martwe natury. Niektóre z prac tworzą cykle. Z pozoru proste tematy, przetworzone w tkaninę nabierają niekiedy głębszego znaczenia. Wprowadzają

nas w radosny nastrój, emanujac ciepłem, ferią barw i wzorów. Nie da się przejść obok nich obojętnie.

W twórczości Swavy widać wpływy sztuki francuskiej: średniowiecza, impresjonizmu i kubizmu. W wielu tkaninach zawarta jest też symbolika

i przenośnia - wynik literackiego wykształcenia artystki. Część z nich zawiera głębokie treści, przemyślenia artystki, a niektóre są swoistym pamiętnikiem artystki z odbytych po świecie podróży.Tkaniny Swavy były i są wystawiane w wielu renomowanych galeriach świata oraz sporadycznie

w Polsce. Cieszą się również zainteresowaniem prywatnych kolekcjonerów, głównie we Francji i USA.

W 2010 r., dwie tkaniny: »Trzy gracje » i « Postacie » zostały uznane za najciekawsze i najbardziej nowoczesne na III Międzynarodowym Festiwalu

Sztuki Struktury Powiązań w Krakowie (13-30V2010).

Prezentowane na wystawie prace są znikomą częścią dorobku artystki.

                                                                                                                                                                                 Barbara Typek

                                                                                                                                                                                  historyk sztuki
 

			fot.Janusz Zimon